+5
Blister 19 maja 2017 13:01
12 dni w północnych Indiach, czyli rzadka sytuacja, gdy kończąc podróż nie czuję smutku z powodu powrotu do Polski.

W 2015 roku spędziłem 2 tygodnie na południe od Mumbaju w stanach Kerala, Karnataka i Goa. Pragnąc dopełnić sobie wszechstronny obraz najludniejszego kraju na świecie zdecydowałem się odwiedzić jego środkowo - północną część. Po moim pierwszym pobycie w Indiach nie miałem, ani wielkich oczekiwań wobec krajobrazów, ani wobec ludzi, ani wobec lokalnej kuchni. Nie wymyślę prochu w tej zwięzłej relacji. Generalnie wiele zasłyszanych uprzednio negatywnych opinii w połączeniu z własnymi doświadczeniami potwierdziło się w trakcie podróży.

Trasa była intensywna: przylot do New Delhi o świcie i tam 24h - następnie lot linią IndiGo do Udaipur - autobus do Jodhpur via Ranakpur - pociąg do Jaipur, pociąg do Agry - pociąg do Khajuraho - pociąg do Varanasi - lot linią IndiGo do New Delhi.

Wrażenia pozytywne:

1. Bardzo zadbane centrum New Delhi - szczególnie Rajpath, czyli kilkukilometrowy, reprezentacyjny bulwar prowadzący do pałacu prezydenckiego. Względnie cicho i spokojnie, bez żebraków.


2. Grobowiec Humajuna w New Delhi - bardzo zadbany, miły dla oka park z efektownym mauzoleum.


3. Stare miasto w Udaipur – ładne widoki jeziora Pichola otoczonego pałacem miejskim i względnie zadbanymi budynkami.





4. Fort w Jodhpur – monumentalna budowla w centrum miasta. Wnętrze bardzo ubogie, ale widoki zarówno na fort jak i z fortu robią wrażenie.



5. Jaigarh Fort i Amber Fort w okolicy Jaipur -efektowne widoki na okoliczne doliny i miasto Jaipur. Ciekawa architektura.






6. Agra Fort – inna kolorystyka niż forty w Radżastanie, ładne widoki na oddalone o 4 km Taj Mahal.





7. Kino w Jaipur – ogromna (na 1200 osób) sala kinowa z eleganckim i przestronnym foyer





8. Kompleks świątyń w Kajuraho – potocznie nazywany świątyniami kamasutry położony w spokojnym i sympatycznym miasteczku. Świątynie precyzyjnie i obficie zdobione postaciami przedstawiającymi rozmaite pozycje i konfiguracje seksualne. Niestety momentami prymitywnymi środkami odrestaurowany.





9. Kremacje w Varanasi – miejsce, gdzie każdy Hindus chce by jego ciało zostało zamienione w popiół. Stosy kremacyjne można oglądać zarówno od strony wybrzeża jak i podpłynąć łódką od strony Gangesu. Kremacje trwają przez całą dobę, najwięcej wieczorami, gdzie jednocześnie płonie w pobliżu siebie do 10 ciał. Turysta może podejść w dowolne miejsce, ale robienie zdjęć tylko w konspiracji. 50 metrów od Manikarnika Ghat, gdzie odbywają się kremacje, rodziny zażywają kąpieli w rzecze, a krowy relaksują się od żaru lejącego się z nieba.











10. Względny porządek panujący na dworcach kolejowych i pociągach – byłem na 4 dworcach. Perony i składy przejrzyście oznakowane, pociągi zadbane (jeździłem w AC3), ludzie nie szturmowali w amoku drzwi wejściowych, gdy podjeżdżał pociąg.



11. Metro w New Delhi - szczególnie nowoczesna linia na lotnisko pod sam terminal międzynarodowy. Duże ułatwienie w poruszaniu się po mieście



12. Wspólnie z partnerką czuliśmy się bezpiecznie w miejscach publicznych – nie było żadnej próby kradzieży. Nie było żadnych prób wymuszania łapówek.



Małpki spijają wodę z trawnika.


Powóz w centrum Jaipur


Stali bywalcy każdego zakątka :)



Wrażenia negatywne:

1. Hindusom nie można ufać – nie wyobrażam sobie, że może istnieć przyjaźń człowieka o białym kolorze skóry z Hindusem. Hindus zawsze będzie dążyć, czasem ukrywając ten fakt przez pewien okres, a czasem nie owijając szczególnie w bawełnę, do wydarcia pieniędzy. Jedyny przypadek, iż po nawiązaniu dłuższej interakcji ktoś nie proponował jakiejś bzdurnej, przepłaconej usługi albo wprost nie prosił o pieniądze to kolacja z obywatelem Nowej Zelandii, który udawał się do Nepalu na wolontariat :)

2. Nachalne próby oszustw – zaraz po przyjeździe do New Delhi, osoba pracująca na dworcu kolejowym poinformowała nas, że dzielnica do której zmierzamy do hotelu jest tymczasowo zamknięta z powodu wyborów, w związku z czym powinniśmy wpierw udać się do jakiejś agencji i wykupić przepustki na wjazd do dzielnicy. Sugestia wydawała się lekko absurdalna. Poszliśmy przed siebie i po 10 minutach byliśmy w hotelu.

3. Zawyżanie cen dla obcokrajowców na produkty spożywcze – o ile jest dla mnie oczywiste, iż biały człowiek zapłaci więcej od Hindusa za przedmioty kupowane na bazarach, o tyle kpiną jest zawyżanie w niektórych stanach (szczególnie w Varanasi) o 100% cen alkoholu w sklepach monopolowych, bez szczególnej chęci targowania się.

4. Dla Hindusa nie ma świętości – nawet w Varanasi, gdzie rejestrowanie kremacji jest zabronione z powodów religijnych to i tak po 2 minutach spoglądania na palące się zwłoki podszedł do mnie jeden z pracowników i zaproponował, iż mogę wykupić „specjalne pozwolenie.” Nie podjąłem tematu.

5. Hałas i brud - wiedziałem czego się spodziewać, więc faktem gigantycznego bajzlu panującego na ulicach szczególnie zdziwiony nie byłem. Natomiast prawda jest taka, iż takie miasta jak Jaipur czy Jodhpur tracą cały urok przez fakt, że ścisłe centrum nie jest wyłączone z ruchu i zamienione w deptak.

6. Znajomość angielskiego – jak na kraj postkolonialny, w którym angielski jest jednym z języków urzędowych to fakt, iż znajomość angielskiego u zdecydowanej większości osób albo nie występuje albo ogranicza się do kilku słów, jest trochę irytujący.

7. Jedzenie – na północy Indii spożywa się niemalże wyłącznie warzywa i kurczaki. Kuchnia niezwykle monotonna, a potrawy różnią się de facto stopniem ostrości. Jedynym urozmaiceniem od spożywania warzyw w sosach był smażony ryż z warzywami :)


8. Sport – to nie jest przypadek, iż sportowcy z kraju w którym zamieszkuje około 1 miliarda 300 milionów ludzi zdobyli na letniej olimpiadzie w 2016 roku 2 medale. Można odnieść wrażenie, iż dla mieszkańców Indii istnieje tylko jedna dyscyplina sportu, czyli krykiet. Hindusi są asportowi. Nie można spotkać osób rekreacyjnie biegających, ćwiczących, jeżdżących na rowerze itp.

9. Muzyka – w hinduskiej duszy gra chyba wyłącznie prymitywny hinduski dance.

10. Brak życia nocnego – w większych miastach można czasem znaleźć miejsce do potańczenia zrobione pod obcokrajowców i miejscową elitę. Ceny absurdalne.

11. Film – nie ma zapotrzebowania na inne gatunki niż komedie romantyczne, komedie sensacyjne czy dramaty o nieudanej miłości i filmy akcji.

12. Varanasi – z jednej strony kremacje i nabrzeże Gangesu wzbudziły moją dużą ciekawość to z drugiej strony w Varanasi odczułem najbardziej ze wszystkich odwiedzonych miejsc żądze naciągania turystów przez lokalsów tj. ceny transportu, alkoholu, hoteli itp.

13. Pogoda – początek maja to ciężki okres na zwiedzanie tej części kraju. Lubię upały, ale codziennie temperatura przekraczająca 40 stopni powodowała szybkie wyczerpanie.

Dodaj Komentarz

Komentarze (8)

djadkjgu 29 maja 2017 15:32 Odpowiedz
Boje sie troche tych Indii po Nepalu (gdzie wszyscy spotkani turysci mowili ze jest super bo dopiero co wrocili z Indii i tam to dopiero jest zle) ale i tak jade! Dzieki za krotka i tresciwa relacje. Czy gdybys na podstawie swoich wyjazdow mial wybrac tylko jedno doswiadczenie to wybralbys polnoc czy jednak poludnie kraju? Nie zalezy mi na wypoczynku tylko na zobaczeniu czegos nowego i innego niz to co znam. W tej relacji widze np. Varansi baardzo podobne do glownej hinduskiej swiatyni w Katmandu
blister 30 maja 2017 18:50 Odpowiedz
djadkjgu Czy gdybys na podstawie swoich wyjazdow mial wybrac tylko jedno doswiadczenie to wybralbys polnoc czy jednak poludnie kraju? Nie zalezy mi na wypoczynku tylko na zobaczeniu czegos nowego i innego niz to co znam.
Zależy jak długi planujesz wyjazd. Na północy jest obiektywnie więcej do zwiedzenia, natomiast tam nie ma raczej miejsc na odetchnięcie i krótką przerwę. Takim miejscem mogłoby być Pushkar, ale naczytałem się sporo negatywnych relacji o wyjątkowo chamskim i nachalnym naciąganiu turystów w okolicach jeziora, więc odpuściłem sobie tą "atrakcję". Na południowym wybrzeżu miejsc, gdzie można naładować akumulator na dalszą podróż jest sporo, a do zwiedzenia też jest wiele jak np. świątynie Ellora, Ajanta czy Hampi.
tyler 4 czerwca 2017 16:26 Odpowiedz
Jak Ktos po spedzeniu 12 Dni w tak wielkim, roznorodnym Kraju jakim sa Indie moze sie wypowiadac? Bylem w Indiach 2 razy lacznie 4 miesiace, poznalem wspanialych Ludzi w tym przyjaciol. Indie maja swoja specyfike w pozytywnym tego slows znaczeniu. Ludzie mili, usmiechnieci, ciekawi czlowieka. A to co sie Tobie przytrafilo w New Delhi to zwykli oszusci na ktorych trzeba uwazac wszedzie, nie tylko w Indiach.
blister 6 czerwca 2017 10:41 Odpowiedz
tylerJak Ktos po spedzeniu 12 Dni w tak wielkim, roznorodnym Kraju jakim sa Indie moze sie wypowiadac? Bylem w Indiach 2 razy lacznie 4 miesiace, poznalem wspanialych Ludzi w tym przyjaciol. Indie maja swoja specyfike w pozytywnym tego slows znaczeniu. Ludzie mili, usmiechnieci, ciekawi czlowieka. A to co sie Tobie przytrafilo w New Delhi to zwykli oszusci na ktorych trzeba uwazac wszedzie, nie tylko w Indiach.
Cieszę się, że poznałeś hinduskich przyjaciół? Płaciłeś im za wspólnie spędzony czas :) ? Osoba, która spędziła 12 dni w jakimś kraju nie powinna, twoim zdaniem, oceniać miejscowego społeczeństwa? To jakiś absurd... Z perspektywy turysty to zdecydowanie wystarczający czas, aby poznać stosunek miejscowych ludzi wobec nas, a dzięki temu można z grubsza zrozumieć jakimi są ludźmi. Takiego braku bezinteresowności i zakłamania jak w Indiach nie spotkałem w żadnym z wielu odwiedzonych krajów...
edda 8 września 2017 14:16 Odpowiedz
Jako, że jestem w sumie znawcą tematu niejako ( mieszkałam parę lat w Rajasthanie ) to się wypowiem. 1i 2. Co do zaufania to jak z każdym niezachodnim narodem. Część spotkanych osób, będzie chciała coś na znajomości z białym wynieść. Część będzie się upierała, żeby zrobić sobie z tobą zdjęcie. Ale wyniosłam też z tego kraju prawdziwe przyjaźnie, widuje się ze znajomymi Hindusami potem na świecie, ostatnio na Węgrzech. Nie można generalizować, wspaniałych ludzi znajdziesz wszędzie. 3. Zawyżanie cen białym twarzom to standard. Bardzo pomaga nieustępliwość i podstawowa znajomość hindi. Da się targować, uwierz. Istnieją też supermarkety, gdzie cenę nabija się na podstawie kodu kreskowego, jeśli boisz się targować. PS. Istnieją stany w Indiach, gdzie alkohol jest nielegalny i może go kupić tylko obcokrajowca - nie dziw się więc, że jak już trafia się klient to chcą go wydoić. Nawiasem alkohol mają fatalny.
edda 8 września 2017 14:25 Odpowiedz
4. Moi znajomi odradzali mi Varanasi, twierdząc, ze panuje tam dzicz, więc nigdy się nie wybrałam. To miejsce raczej dla konserwatywnych warstw ubogich, dla których żebractwo to podstawowe źródło utrzymania. 5. Zgadzam się w stu procentach, aczkolwiek rząd Indii robi wszystko, że zmienić nastawienie społeczeństwa do czystości. Nauczyciele mają nakaz zabierania uczniów na wycieczki połączone ze sprzątaniem itd. 6. Edukacja jest b droga. Nie każdego stać posłać dziecko do szkoły, więc nie spodziewaj się, że uliczny sprzedawca zna język Szekspira. On już zna 3 przynajmniej. Hindi, urzędowy, Rajastahni, którego używa na co dzień i np Jaipurski, którego używa w domu. 7.Bzdura. Północne Indie słyną z dobrego jedzenia. Można dostać i wołowinę ( jeśli bardzo chcesz to zamówisz np w Hiltonie) Poza tym są restauracje chińskie, sushi, arabskie. Nie polecam tylko włoskich. Strasznie rozgotowują makaron.
edda 8 września 2017 14:32 Odpowiedz
8. Hindusi obsesyjnie unikają słońca, bo nie chcą się jeszcze bardziej przyciemnić. Nie będą uprawiali sportu na dworze, chociaż parę razy pamiętam, że był organizowany półmaraton. Za to tłoczą się na siłowniach. I nagminnie się w nich tagują, robią sobie zdjęcia, jak to im muskuły urosły itd. 9. Muzyka klubowa to głównie electro, którego nie znoszę. Ps. Jak czasem puszczą piosenkę z popularnego filmu bollywood to autentycznie cała sala zaczyna tańczyć układ taneczny z filmu - każdy go zna! A w domu Hindusi słuchają... amerykańskiego rocka. 10. Jest parę klubów. W Jaipurze wychodziłam 3 razy w tygodniu. Najpopularniejsze kluby to te z basenem, w którym w końcu lądujesz w ubraniu i z drineczkiem w ręku. Panowie płacą na wejściu, zgadza się. Nie wiem czy dla białego turysty to duża suma ale dla Hindusa tak, więc chodzą raczej ci przy kasie, albo odkładają wiele tygodni. Imprezy są huczne i szczerze mówiąć przeważają tam Francuzi, których jest w Rajasthanie zatrzęsienie.
edda 8 września 2017 14:38 Odpowiedz
11. W kinach normalnie puszczają filmy hollywood, więc nie wiem o co chodzi. Poza tym Hindusi kręcą też dobre kryminały i już mniej udane horrory. Duże wrażenie zrobił na mnie film Haider opowiadający o sytuacji politycznej w Kaszmirze przepleciony z wątkiem syna, który mści się na matce, która zabiła jego ojca.